Diabelskich sztuczek ciąg dalszy…

W moim wcześniejszym wpisie na bloga pt.: Diabeł tkwi w szczegółach, czyli od kiedy liczy się 5-letni okres, kiedy można bez konsekwencji nie używać swojego znaku towarowego? sygnalizowałam problem związany z ustalaniem początkowej daty okresu 5-ciu lat do celów stwierdzenia wygaśnięcia na obszarze Polski ochrony międzynarodowych znaków towarowych.

Polski przepis art. 152¹⁵ ust. 2 PWP w brzmieniu od 16.03.2019 stanowi niemal dosłowne powtórzenie odnośnej regulacji dyrektywy. Niestety w tym przypadku dosłowność oznacza, że zaproponowane daty są nieprzystosowane do dotychczasowej procedury.

Po ponad 4 miesiącach od wejścia w życie tej nowelizacji, wstępna odpowiedź na pytanie, o to jak osoba postronna, może ustalić, początek biegu terminu wygaszenia ochrony rejestracji międzynarodowej w Polsce zajęła ekspertom Urzędu Patentowego RP kilka dni i nadal są to jedynie „nieoficjalne” informacje. Tym niemniej postanowiłam się nimi podzielić, ponieważ nie wiadomo kiedy i czy Urząd zdecyduje się wydać oficjalny komunikat i wytyczne w tej kwestii.

Według informacji uzyskanych telefonicznie w Urzędzie Patentowy RP w ostatnim dniu lipca 2019 roku, daty bazowe dla ustalenia 5-letniego okresu nieużywania znaku międzynarodowego z wyznaczeniem Polski są następujące:

W Polsce powiadomienie o wstępnej odmowie powinno nastąpić w ciągu 12 miesięcy od otrzymania przez UPRP powiadomienia z WIPO w przypadku międzynarodowych znaków towarowych wyznaczonych na mocy Porozumienia Madryckiego, oraz 18 miesięcy dla znaków wyznaczonych na mocy Protokołu do Porozumienia. Okres ten należy doliczyć do daty notyfikacji z WIPO do UPRP. Owa data notyfikacji powinna być opublikowana w Madrid Monitor (pod kodem INID 580).

Uwaga: Tak ustalona data początkowa będzie ewentualnie odnosić się do międzynarodowych znaków towarowych wyznaczonych na Polskę przed 14 kwietnia 2016. Począwszy od 15 kwietnia 2016 Polska wprowadziła bowiem system sprzeciwowi. Jednak zawarte w przepisie art. 152¹⁵ ust. 2 pkt 1 PWP odesłanie do przepisu art. 152² ust. 1 PWP, który dotyczy nowej procedury wprowadzonej po 15 kwietnia 2016 jest mylące i stanowi, w mojej ocenie, błąd legislacyjny.

3-miesięczny okres na złożenie sprzeciwu rozpoczyna się od publikacji w „Biuletynie Urzędu Patentowego” (BUP) dostępnym pod następującym linkiem: http://portal.uprp.pl/wydawnictwa.html. Zatem data bezskutecznego upływu terminu na wniesienie sprzeciwu – to 3 miesiące po dacie tej publikacji.
Uwaga: Aby uniknąć przeszukiwania wszystkich Biuletynów, konieczne jest jednak telefoniczne ustalenie w UPRP numeru BUP.

Urząd przyjął, że decyzja staje się prawomocna po 3 miesiącach od daty powiadomienia WIPO przez UPRP o decyzji o uznaniu ochrony dla międzynarodowej rejestracji znaku towarowego (data tej notyfikacji powinna być udostępniona w Madrid Monitor).

W przypadku cofnięcia sprzeciwu, przyjęto, że będzie to data decyzji o umorzeniu postępowania sprzeciwowego. Ta jednak możliwa jest jedynie do ustalenia telefonicznie w UPRP.

Przy czym na chwilę obecną Urząd ma wątpliwości, czy data ta może w ogóle zostać udostępniona osobom trzecim (tj. stronom nie biorącym udziału w postępowaniu sprzeciwowym lub nie mającym interesu prawnego).

Co do daty uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony – wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu, przyjęto analogicznie, jak w przypadku gdy wydano wstępną odmowę, że taka decyzja staje się prawomocna po 3 miesiącach po dacie powiadomienia WIPO przez UPRP o decyzji o uznaniu ochrony.

Cóż, życie i orzecznictwo pokaże, czy taka – dość dowolna – wykładnia przepisów jest właściwa i zgodna z złożeniami Dyrektywy. Jednak dla bezpieczeństwa obrotu niezbędne jest, by przynajmniej została ona oficjalnie zakomunikowana przez Urząd Patentowy RP. Nie ułatwi to życia właścicielom praw ani pełnomocnikom, którzy dla każdej „międzynarodówki” będą musieli prowadzić śledztwo, żeby ustalić jeden fakt ? czy dany znak jest już podatny na wygaszenie.