Uwaga! Nowe przepisy dotyczące unijnego znaku towarowego

W dniu 23 marca 2016 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 zmieniające rozporządzenie w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Rozporządzenie wprowadziło szereg zmian do systemu unijnego, od terminologicznych – zmiana nazwy Urzędu na Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej oraz znaku towarowego na znak towarowy Unii Europejskiej, po proceduralne – zniesienie możliwości dokonywania zgłoszenia znaku przez urzędy krajowe. Zmiany dotyczyły również m.in. rozpatrywania zgłoszeń, bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji jak i wysokości opłat. Rozporządzenie to zawiera także przepisy, które weszły w życie od 1 października 2017 r..

Wymóg graficznej przedstawialności

Zasadniczą zmianą, która weszła w życie od 1 października br. jest zniesienie wymogu załączenia graficznego przedstawienia do zgłoszenia znaku towarowego. Zgodnie z obecną definicją, unijnym znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w formie graficznej. Natomiast od października dopuszczona zostanie możliwość przedstawiania oznaczenia w dowolnej formie, z wykorzystaniem ogólnie dostępnej techniki, a więc niekoniecznie w formie graficznej, o ile dany sposób przedstawienia jest jasny, precyzyjny, samodzielny, łatwo dostępny, zrozumiały, trwały i obiektywny.  Zmiana ta została wprowadzona aby umożliwić większą elastyczność przy jednoczesnym zapewnieniu większej pewności prawa w odniesieniu do sposobów przedstawiania znaków.

Zmiana w tym zakresie zwiększy zapewne liczbę zgłoszeń tzw. znaków nietypowych, po które wraz z rozwojem nowoczesnych technologii coraz częściej sięgają przedsiębiorcy, a do których zaliczane są np. hologramy, znaki zapachowe oraz dźwiękowe. Te ostatnie będą mogły być przedstawione w postaci pliku audio, a nie, jak do tej pory, zapisu nutowego. Znaki ruchome, które obecnie przedstawiane są w formie opisu i serii obrazów nieruchomych, będą mogły być zapisane i złożone w pliku wideo ukazującym ruch lub zmianę położenia. Postęp techniczny umożliwia użytkownikom baz znaków zapoznawanie się z nimi za pomocą coraz nowocześniejszych narzędzi i w tym zakresie można spodziewać się dalszych zmian w przyszłości.

Znaki certyfikujące

Wraz z powyższymi zmianami, został również wprowadzony nowy rodzaj znaku towarowego, mianowicie znak certyfikujący. Jest to rozwiązanie znane z niektórych systemów krajowych, m.in. z Polski, gdzie obowiązuje podobna instytucja wspólnego znaku gwarancyjnego.

Zgodnie z Rozporządzeniem, unijnym znakiem certyfikującym nazywamy znak towarowy, który pozwala odróżnić towary lub usługi, które zostały certyfikowane przez właściciela znaku pod względem materiału, sposobu produkcji towarów lub świadczenia usług, jakości, dokładności lub innych właściwości, z wyjątkiem pochodzenia geograficznego, od towarów i usług, które nie są w ten sposób certyfikowane. Znak certyfikujący odnosi się więc raczej do gwarancji konkretnych cech towarów i usług niż do wskazania ich pochodzenia.

Niezbędnym elementem w procesie rejestracji znaku certyfikującego jest regulamin jego używania, który należy złożyć w ciągu dwóch miesięcy od daty zgłoszenia. Regulamin ten musi zawierać w szczególności:

• opis charakterystycznych cech towarów i usług, które mają być certyfikowane znakiem;
• warunki używania znaku certyfikującego i osoby uprawnione do jego używania;
• sposoby badań i nadzorowania stosowane przez właściciela znaku certyfikującego.

Znak taki może być zgłoszony w Urzędzie zarówno przez osobę fizyczną jak i prawną, istnieją jednak pewne ograniczenia związane z tym rodzajem znaku. Mianowicie, jego właścicielem nie może być osoba prowadząca działalność obejmującą dostarczanie towarów lub usług tego samego rodzaju, co towary i usługi certyfikowane. Po drugie, nie można zgłaszać go celem odróżnienia towarów lub usług objętych znakiem certyfikującym pod względem pochodzenia geograficznego.